Het is moeilijk voor te stellen dat sport een echt gezondheidsprobleem kan worden, omdat de praktijk wordt aangeprezen en aangemoedigd door alle professionals over de hele wereld.
Bigorexia is de naam die sportverslaving draagt en wordt sinds 2011 erkend door de WHO (Wereldgezondheidsorganisatie). We hebben allemaal dit gevoel van volheid al gevoeld na fysieke inspanning, toch? Het zijn de endorfines die verantwoordelijk zijn voor deze sensatie. Als de meeste mensen in staat zijn om de obsessie te weerstaan, zou het risico volgens specialisten boven een bepaalde drempelwaarde bestaan. Het is onmogelijk om het aantal getroffen mensen precies te kwantificeren omdat de ziekte pas een paar jaar wordt erkend en bovenal wordt het in sommige kringen volledig ontkend. Er is geen reden om in paniek te raken als je in hoge doseringen oefent, er zijn symptomen zoals bij alle ziekten en niet bij alle sporters. Aan de andere kant zijn zowel professionals als amateurs te bereiken. Waar moeten we op letten om ons te wapenen tegen deze ziekte die de familie van 'verslavingen zonder substantie' binnendringt?
Hier is de gezamenlijke reactie van INSEP (nationaal sportinstituut) en CREPS (sporthulpmiddel, expertise en prestatiecentrum) in een praktijkblad gepubliceerd voor sportcoaches:
Een steeds toenemende praktijk met aantasting van het persoonlijke en / of professionele leven;
Het gevoel de sport niet te kunnen stoppen.
Het optreden van ontwenningsverschijnselen (angst, depressieve symptomen, enz.) Bij het abrupt stoppen van de praktijk.
Ritualisatie en obsessieve herhaling van gebaren.
Obsessief gedrag gerelateerd aan uw fysieke conditie, gewicht of prestatie.
Een complete verandering in levensstijl;
Onzorgvuldig risico's nemen of de wens om altijd je grenzen te verleggen alsof je onaangename emoties die niet gerelateerd zijn aan sport "uitwissen". _NB
8,605 totaal bekeken
Geen reacties