"Ik ben een vaste klant geworden sinds ik een gebloemde jurk zag op een Facebook-advertentie", vat Claire* samen, die liever anoniem blijft om zichzelf te beschermen tegen eventuele opmerkingen van haar collega's. Zij die zichzelf omschrijft als houdend van "mooie dingen", komt vaak op zoek naar tweedehands kleding, gekocht voor een belachelijke prijs, die ze vervolgens op maat maakt. “Je moet niet bang zijn om te sorteren om de beste stukken te vinden. Ik vind soms merkkleding', vervolgt ze, waarbij ze aangeeft dat ik ze goed moet wassen voordat ik ze draag.
De solidaire kringloopwinkel in de open lucht die nu Claire blij maakt, maar ook mensen in meer precaire situaties, draagt een ironisch genoeg prestigieuze naam: "Avenue of sharing". Het ligt op een paar meter van de brandweerkazerne, aan de andere kant van de weg, in de grote afdaling “Aan de basis hadden we een oude rommel gekocht die de jongeren moesten opknappen terwijl ze hun zeediploma haalden. Maar ze was bij Oyster Pond en zonk met Irma”, legt Muriel Chabert uit, voorzitter van de Sea Rooster Foundation-vereniging die in de zomer van 2016 werd opgericht. In haar pand op de begane grond van een gebouw in La Savane stelde de vereniging haar leden een opnamestudio ter beschikking. De aangrenzende binnenplaats deed dienst als garage voor de speciale motormechaniekwerkplaats. "We zijn alles kwijtgeraakt", klaagt ze. Maar ondanks de infiltraties staat het pand nog overeind.
De solidariteitswinkel is noodgedwongen de dag na Irma ontstaan. "Onze buurt was helemaal niet verdeeld, dus begonnen we voedsel te brengen naar alle straten loodrecht op de weg, en naar de mensen die hun toevlucht hadden gezocht in het schoolcomplex", zegt Muriel Chabert.
In het begin verdeelt de vereniging haar eigen voorraden en wat ze hier en daar vindt. Totdat de soldaten, geraakt door de golf van solidariteit, de zaal kwamen vullen met water en eten. "We hebben mensen vier maanden lang gratis te eten kunnen geven", verzekert de voorzitter van de vereniging, die ook zeven pallets ontving die gevuld waren met voedseldonaties, maar ook met kleding, hygiëneproducten en speelgoed die door haar dochter en haar vrienden waren verzameld in Clermont Ferrand, evenals donaties van particulieren en het Fore Institute in Martinique.
Mond-tot-mondreclame begint te werken. "De laatste keer dat we terugkwamen uit Saint-Barthélemy met 19 pallets", benadrukt ze. A Saint-Martin, il n'y a pas de grosse quête mais de plus en plus de gens viennent déposer des vêtements, des jouets et des meubles lorsqu'ils déménagent, quittent l'île ou simplement à l'occasion de leur ménage de lente. Bovendien komt tijdens het gesprek een dame in een pick-up zakken schoolboeken en textiel afgeven. Ze wil ook meubels doneren, maar kan het niet alleen dragen. Twee jonge mensen gaan met haar mee om een handje te helpen.
Wat de klantenkring betreft, deze verandert in de loop van de maanden. “In het begin was er een beetje van iedereen. Mensen die van de ene op de andere dag niets meer hadden. Je hebt misschien een creditcard, op zulke momenten heb je er niets aan”, benadrukt Muriel Chabert. “Toen hadden we een fase met armere mensen en mensen uit de middenklasse die zich in een precaire situatie bevonden omdat ze bijvoorbeeld op eigen kosten moesten verhuizen in afwachting van hun uitkering…. Gaandeweg hebben we ook iets meer vermogende klanten die gevoelig zijn voor het ecologische aspect van het recyclen van kleding. Irma liet ons ook de excessen van overconsumptie zien. Ze zeggen tegen zichzelf waarom ze geen tweedehands item kopen in plaats van het weg te gooien. »
(Meer details op www.soualigapost.com)
6,700 totaal bekeken
Geen reacties