Twee maanden na de verwoestende passage van de orkaan Irma zet het Franse Rode Kruis zich nog steeds zo in voor Saint-Martinois om hen te helpen. Zoals blijkt uit de aankomst vandaag in Saint-Martin van de president van het Franse Rode Kruis, Jean-Jacques Eledjam, maakt hij zich nog steeds zorgen over de huidige situatie!
“Ja, in de nacht van 5 op 6 september stonden de Caraïben, en met name Saint-Martin en Saint-Barthélemy, voor een van de meest verschrikkelijke beproevingen in hun geschiedenis. Nog voor Irma's komst had het Franse Rode Kruis zijn noodhulpsysteem en noodsituaties gelanceerd. In het veld, in een zeer moeilijke context, werd het ingezet om de slachtoffers van de ramp te helpen. Meer dan 300 van zijn grootstedelijke vrijwilligers kwamen een handje helpen aan de 500 actieve en bezoldigde vrijwilligers uit Guadeloupe, Martinique, Saint-Martin, Saint-Barthélemy en Guyana. Het “Caribbean America Regional Intervention Platform” (PIRAC) was zeer alert om met name de essentiële logistieke steun te versterken.
Ter plaatse chaos: alle getuigen uitten dit gevoel van "einde van de wereld". Bekende plaatsen die op brute wijze uit het landschap zijn gewist, oriëntatiepunten die uiteenspatten, leven die rocken in het licht van een situatie waarvan het meedogenloze geweld niemand zich kon voorstellen.
Het was de urgentie die moest worden beheerd, met bijvoorbeeld de dagelijkse distributie van 80.000 liter water of basisbehoeften om op de gezondheidsbedreiging te reageren. Dankzij de talrijke ingezamelde donaties en de uitzonderlijke mobilisatie van zijn teamleden stond het Franse Rode Kruis naast de staatsdiensten in de frontlinie om op te treden, te reageren en te ondersteunen.
Ja, Irma was verschrikkelijk. Ja, deze regio van de wereld is en blijft het doelwit van klimatologische gebeurtenissen waarvan de kracht zal blijven groeien. Het Rode Kruis werkt zeker dagelijks om de bevolking voor te bereiden, maar hier op Frans grondgebied is het niet alleen een kwestie van kwetsbaarheid voor het milieu: het is een kwestie van sociale kwetsbaarheid.
Het is een gefragmenteerde en ongelijke samenleving die is getroffen. Een omgeving waar het contrast opvallend is tussen de rijksten en de allerarmsten. Gebieden waar massale werkloosheid, onwaardige woningen en een zekere mate van onzekerheid samen optellen, dat dit vaak resulteert in een vorm van "sociale onzichtbaarheid".
Hoe kunnen we dan hopen dat deze samenleving in staat zal zijn om te herstellen van dergelijke rampen? Hoe kunnen we rekenen op de veerkracht van populaties als onzekere onzekerheid een groot deel van de bevolking blootlegt?
Dus ja, we moeten herbouwen. Het is waar dat we deze regio's moeten voorzien van uitrusting die is aangepast aan de risico's, om ons voor te bereiden op nieuwe uitdagingen van deze aard. Maar daarbij moet een hele collectieve organisatie worden hersteld. Onderneem acties gericht op huisvesting, onderwijs, zorg, justitie. Creëer de voorwaarden voor gerichte ondersteuning van mensen, psychologische ondersteuning bij terugkeer naar het werk. Steun het gemeenschapsleven. Om effectief en zinvol te zijn, moeten al deze acties worden ontworpen en uitgevoerd met lokale bevolkingsgroepen.
Vandaag, in de post-noodfase, zijn de prioriteiten duidelijk: laten we onze medeburgers de middelen geven om zich voor te bereiden, maar ook om op te staan. Na de noodsituatie is een sociale noodsituatie.
De noodzaak is om de opkomst van een meer verenigde en meer coherente samenleving te bevorderen, met het puin van orkanen dat we ook graag het kwaad van een al te kwetsbaar collectief hebben weggevaagd. Ik hoop dat een dergelijke visie gedeeld kan worden, terwijl de premier op de Franse Antillen is om alle nationale solidariteit met hun bevolking tot uitdrukking te brengen. Want als het Franse Rode Kruis de komende maanden gaat werken om samen te werken met de inwoners van deze gekneusde gebieden, zal het niet alleen kunnen optreden. De inzet is van dien aard dat ze een brede mobilisatie vereist, rond doelstellingen die op het hoogste niveau van de staat zijn gevalideerd.
Ik krijg zelf de kans om daar van 11 t / m 15 november heen te gaan om de bewoners en de overheid te ontmoeten. Tegen de teams van het Franse Rode Kruis zeg ik het respect dat hen inspireert voor het werk dat ze hebben verricht. Ik zal ze ook vertellen dat het moeilijkste deel begint: een integrale en nauwgezette reconstructie, evenredig met de wanorde maar ook met de hoop die onze landgenoten op de Antillen voelen. '
Jean-Jacques Eledjam, president van het Franse Rode Kruis, professor aan de universiteit, doctor in de geneeskunde
Ter herinnering: enkele sleutelfiguren van de acties van het Rode Kruis:
- Sinds 410 september zijn 6 grootstedelijke teamleden gemobiliseerd in West-Indië, afkomstig uit 67 departementen. Gemiddeld worden er 130 vrijwilligers per dag aangenomen
- 12 watertanks geïnstalleerd op het eiland, uitgerust met opritten voor sanitair water die elke dag 80 liter water hebben geleverd.
- Meer dan 11 mensen verwelkomd op de luchthavens van Saint-Martin en Pointe-à-Pitre
- Verdeling van basisbehoeften
- 3 hygiënekits
- 1 schoonmaakkits
- 568 solarlampen (ook gebruikt om laptops op te laden)
- 8 jerrycans
- 1 keukensets
- 1 kits voor onderdak en dekzeil
- 2 klamboes
- 5 begunstigden gezien bij distributiepunten of tijdens patrouilles die geïsoleerde mensen of mensen met beperkte mobiliteit ontmoeten in achterstandswijken
6,804 totaal bekeken
Geen reacties