“Ik was zijn prooi. Hij was als een kat met een muis ', weet ze tegen zichzelf te zeggen. Op een dag sloeg hij haar zo hard dat ze uiteindelijk een klacht indiende bij de gendarmerie. Diezelfde avond keerde ze daar terug en trok haar klacht in: "Hij smeekte me om het te verwijderen om zijn baan niet te verliezen".
De klacht ingetrokken, de relatie verbetert niet. Een paar maanden later werd ze getroffen door een tweede elektrische schok. "Het was de laatste druppel".
Ze ging eerst naar de slachtofferhulpvereniging Trait d'Union en keerde daarna terug naar de rijkswacht. “Ik had tijd nodig. Ik moest rusten. Toen ik hem verliet, zat ik in de mist”, legt ze uit.
Als ze een klacht ging indienen, is het zo dat "zij wordt erkend als slachtoffer". "Zodat mijn slachtofferstatus wordt erkend", dringt ze aan. "Ik getuig om andere vrouwelijke slachtoffers kracht te geven, zodat deze vrouwen hun beproeving aan de kaak stellen en geloofd worden", onderstreept ze. Ze heeft te veel mensen om haar heen horen zeggen: "Maar als het echt waar is, waarom heeft ze hem dan niet eerder verlaten?" "Omdat het niet zo eenvoudig is", zijn we in werkelijkheid niet meer, we houden van onze metgezel die in een beul verandert, we voelen ons schuldig "wil ze ze beantwoorden.
“Vandaag ben ik niet langer bang voor hem. Wees niet meer bang. Stel uw beulen aan de kaak! schaamte moet van kant veranderen!' flapte ze eruit, trots op zichzelf en op haar reis sinds haar klacht.
(Lees meer op www.soualigapost.com)
6,441 totaal bekeken
Geen reacties