Op 10 maart ging Alexis Wozniak de uitdaging aan om in minder dan tien uur rond het eiland Saint-Barthélemy te zwemmen.
Het kostte de man die zes jaar in Saint-Barth heeft gewoond en gewerkt 9 uur en 19 minuten fysieke en mentale inspanning om te slagen in zijn uitdaging die enkele maanden geleden werd gelanceerd. Nadat hij rond 7 uur het strand van Lorient had verlaten, kwam Alexis Wozniak kort na 16 uur uit het water onder het applaus van tientallen mensen die hem kwamen verwelkomen en feliciteren met deze ware sportprestatie: rond Saint-Barthélemy zwemmen, eenvoudig gekleed in zwemmen veiligheidsbril, een zwempak en een badmuts. Door 28 kilometer af te leggen in ideale weersomstandigheden laat Alexis Wozniak tijdens zijn optreden toch ups en downs zien, zonder ooit de intentie te hebben om op te geven: “Ik heb zoveel geïnvesteerd en ik had zoveel mensen gevraagd om mij te helpen. hulp, vrijwilligers, mensen die meededen hun tijd. Dus ik dacht erover na tijdens de cursus toen ik slechte momenten had. Ook voor mijn familie. » vertrouwt de atleet toe aan onze collega's van Journal de Saint-Barth. Oorspronkelijk gepland voor afgelopen december, moest de rondreis over het eiland worden uitgesteld vanwege ongunstige weersomstandigheden. Deze 10 maart 2024 zal een emotioneel moeilijke dag zijn geweest voor de zwemmer, begeleid en aangemoedigd tijdens zijn reis door zijn kameraden van de Saint-Barth Triathlon, leden van Sup Saint-Barth en ten slotte Arno Apremont, alleen op zijn peddel, die de voortgang van Alexis gedurende de gehele duur van haar exploit. De zwemmer werd tijdens zijn overtocht ook gevolgd door een veiligheidsboot uitgerust met EHBO-uitrusting, geleend door de NIS-maatschappij. Alexis Wozniak, die vijftien jaar waterpolo beoefende, werd bij de start geplaagd door gemengde gevoelens: “Ik ga niet liegen, ik vertrok met twijfels. Hoewel ik ter voorbereiding veel heb gezwommen, ging het over kortere afstanden, maximaal twaalf kilometer. (…) Maar daar pakte ik meer dan het dubbele aan. . Uit angst voor fysieke complicaties die verband houden met de spijsvertering en krampen tijdens dit langeafstandsevenement, bleef de atleet op koers: “Binnen twee of drie minuten kon ik van euforie afkomen, met bijna tranen in mijn ogen in mijn bril , met volledige twijfel.” Na het overschrijden van de kritische lat van twaalf kilometer zwemmen, de maximale trainingsafstand, voelde Alexis stijfheid in de arm, maar “het echte gevoel van een muur (zoals bij een marathon)” verscheen pas bij Anse. des Cayes: “Ik kreeg tot het einde en toen zei ik tegen mezelf dat het lang begon te duren. En toen nam ik mijn laatste tankbeurt (compote of banaan gegeten tijdens het statisch zwemmen, verdeeld met een paal, noot van de redactie) en ik zei tegen mezelf: 'Kom op, ik ben in één keer klaar, zonder te stoppen'. Maar ik kwam niet meer vooruit, ik had de indruk alles gegeven te hebben.” En toch, terwijl hij geluiden in de verte hoort, realiseert Alexis Wozniak zich de bijeenkomst op het strand en het enthousiasme van deze menigte die zijn prestatie kwam vieren door in minder dan tien uur rond het eiland Saint-Barth te zwemmen. _Vx
1,075 totaal bekeken
Geen reacties