Jonge gepensioneerde na een drukke carrière als verzorger, heeft Léna Constant altijd genomen tijd om voor anderen te zorgen. Vanaf nu heeft ze besloten haar vrije tijd aan de associatieve wereld te wijden. En met een oprecht verlangen om te helpen sloot ze zich aan bij de vrijwilligers van het Franse Rode Kruis. Het is net zo veelzijdig in zijn functies als het Rode Kruis in zijn acties. Portret van een dynamische gepensioneerde vrouw.
Faxinfo: " Kun je jezelf voorstellen " ?
Lena Constant: “Ik ben geboren op 16 september 1947 in Petit-Bourg op Guadeloupe. Ik volgde een traditionele opleiding tot aan het studiebewijs. Ik ben heel jong getrouwd, op 17-jarige leeftijd met mijn man Mathurin, toen verlieten we ons geboorteland Guadeloupe voor de Metropolis. Sterker nog, ik volgde mijn man om professionele redenen. Hier begon ik met mijn opleiding tot verpleeghulp in de privékliniek Caron in de buitenwijken van Parijs. Daarna werkte ik in de Pasteurkliniek en vervolgens in het Louise Michel-ziekenhuis in Evry. In 1994 verlieten we Frankrijk om onze koffers op het “Friendly Island” te zetten. Een jaar later trad ik toe tot het Saint-Martin-ziekenhuis, nog steeds als verpleeghulp tot mijn pensionering op 62-jarige leeftijd.
FI: “Waarom besloot je je in verenigingen te mengen?
CL: "Ik ben niet iemand die werkeloos toekijkt! Tijdens mijn professionele activiteit in het ziekenhuis heb ik niet geaarzeld om mijn vrije tijd te besteden aan het plezieren van patiënten met Moederdag, Vaderdag, Kerstmis en vele andere gezellige momenten die gehospitaliseerde mensen altijd blij maken. . In het leven heeft iedereen troost nodig.
Op de pensioengerechtigde leeftijd werkte ik ook bij Bethany Home, nog steeds als verpleeghulp voor periodes van zes maanden. In 2016 heb ik besloten om mijn vrije tijd aan het Rode Kruis te geven met pater Charles, een buitengewoon persoon!
Ik heb om persoonlijke redenen drie jaar pauze genomen en ben in 2019 teruggekeerd naar het nieuwe Rode Kruis-pand.”
FI: “Wat zijn je missies? »
CL: « Bovenal brengen we menselijkheid naar de begunstigden, het is immaterieel, gewoon luisteren, maar voor hen is het zo belangrijk dat hun ogen soms stralen... Dit zijn zeer intense momenten. We geven drie keer per week schone kleren aan de begunstigden (maandag, woensdag, vrijdag, noot van de redactie). We organiseren ook maaltijdbedelingen die plaatsvinden in een goed humeur tussen vrijwilligers en mensen in moeilijkheden.
Naast het Rode Kruis draag ik zorg voor de vereniging “Fenn Vayan” die strijdt tegen geweld tegen vrouwen. Er worden acties georganiseerd om het publiek bewust te maken van en te informeren over de problematiek van geweld tegen vrouwen. De vereniging helpt en begeleidt de slachtoffers.”
FI: "Het laatste woord"?
CL: “Ik kon me niet voorstellen dat ik mijn pensioen thuis zou doorbrengen, zonder activiteit. Sinds mijn pensionering waardeer ik het dat ik me actief en nuttig voel. Om anderen blij te maken..." _AF
3,120 totaal bekeken
Geen reacties