In hoeverre heeft verstedelijking de impact van Irma op kustsystemen beïnvloed? Dit is de vraag die geomorfologische onderzoekers Virginie Duvat, Valentin Pillet en Natacha Volto, van het LIENSs-laboratorium aan de Universiteit van La Rochelle-CNRS, vergezeld door Yann Krien, Raphaël Cécé en Didier Bernard van de Universiteit van de Antillen op de klimaatcomponent, die in het artikel getiteld 'Hoge menselijke invloed op de reactie van het strand op tropische cyclonen op kleine eilanden: Saint-Martin-eiland, Kleine Antillen' zou reageren.
Dit artikel over geomorfologie, gepubliceerd in september 2018, analyseert de gegevens van de analyse van satellietbeelden en veldonderzoeken die eind oktober 2017 zijn uitgevoerd op 33 van de 36 stranden op het eiland. Hoe minder de kustsystemen werden ontwikkeld, hoe meer ze als buffer tegen cycloongolven fungeerden en daardoor de diepte van de onderdompeling in het binnenland van het eiland beperkten. De diepte van onderdompeling hangt af van de grootte van het natuurlijke systeem (strand en achterland) en het herstelpercentage in inheemse vegetatie (druivenbomen, enz.). Als de eerste vegetatielijn die het dichtst bij de zee ligt (binnen de eerste 15 tot 25 meter) over het algemeen is verwoest door de deining, de tweede aan de achterkant van het strand, waar het een dicht netwerk van stammen vormde , takken en wortels, was in staat om de door de golven meegevoerde sedimenten te weerstaan en vast te leggen. In dit geval was de cycloon niet alleen destructief, omdat deze tweede vegetatielijn, gevoed door zand en koraalresten, in hoogte kon stijgen, zoals in Petites Cayes bijvoorbeeld. In dit geval zijn de kustsystemen versterkt en vormen ze nu een nog effectiever bolwerk tegen de zee.
Aan de andere kant, waar de mens het kustsysteem heeft aangepast door de natuurlijke vegetatie vrij te maken om kokospalmen te planten, drongen de cycloongolven diep het land binnen, groeven grote greppels en brachten grote zandafzettingen met zich mee die problemen veroorzaakten voor de bewoners, zoals in Orientale Bay of Lucas Bay.
Toen de kustlijn verstijfd werd door rip-rap of muren, was de cycloonimpact ongelijk. Ofwel hielden deze structuren stand en bleef de kustlijn stabiel, zoals in Marigot Bay, Of ze werden vernietigd door de golven, zoals aan het einde van de Red Bay bijvoorbeeld.
Samengevat, toen het kustsysteem in zijn natuurlijke staat bleef, dempte het de cycloongolven en won het zelfs in een bepaald aantal gevallen in hoogte. Waar het door mensen is aangepast (gebouwen, riprap-koorden), is het volume zelfs afgenomen, zelfs als het cyclonische deining heeft doorstaan. Weg van hun zand dat door de golven is weggespoeld, verdwijnen de stranden geleidelijk.
(Meer details op www.soualigapost.com)
7,016 totaal bekeken
Geen reacties