Geraakt als zijn kameraden door de verwoestingen van de orkaan Irma, pakte Marjorie Montauban Augustin zijn pen op om een mooi gedicht te schrijven.
Een must om te lezen!
Sint-Maarten / Sint-Maarten
Un prachtige kleine kiezel
Pdurfde op de azuurblauwe zee
Ten een kostbaar juweel
Din een gouden satijnen etui.
Qongeveer negentig vierkante kilometer
Dgeëlimineerd door een onzichtbare rand.
Une klein eiland, tussen twee gedeelde landen
Din een lang vreedzaam begrip.
Un droompanorama, begrensd door stranden,
Inodigt uit tot ontsnappen en rust:
Ppittoresk gemak, mooie schelpen
Pzoete entes, wandelingen op de pier.
Swater voeten
Sou de schaduw van kokospalmen
Ou liggen op het hete zand
SAlle liefkozingen van de passaatwinden.
Sur de tam tam van de golven
Domgaan met windsurfplanken.
Cprachtige zonneschijn
Shij tekent aan de horizon op een canvas achtergrond.
Loceaan veranderde zijn charmante lied
Eje wordt meegenomen in het hart van de onrust:
En als een dageraad, een oorverdovend lawaai!
Cdeze tegenstrijdige noot veroorzaakte angst.
Lde harmonie van de mooie dagen is verdwenen;
Pkant tot leegte, tot vuil
en overleven.
Lbedrieger wordt onthuld
door tegenstrijdige scènes.
Popgewekt door een wervelwind van onbevredigde verlangens.
Rgeïmproviseerde ontheemding van klimaatvluchtelingen,
AToespraak op andere exodussen met de bittere smaak van ballingschap.
Un reistas vol exotische souvenirs
Lschokkerige geest, gretig hart voor een veilige haven.
"Mijn eiland"! Vorige cyclonen
verwoestte je
Amet moed en waardigheid,
je wist hoe je je hoofd moest opheffen.
Dde harde wind heeft je echt mishandeld
Tu zult opnieuw moeten overwinnen
deze storm.
Dsynchroon met Moeder Natuur,
Lzijn stigmata van dit litteken maar versterkt
Tweg van de wens om te herbouwen
Amet levende krachten
van je grote diversiteit.
MONTAUBAN AUGUSTIN Marjorie
06/11/2017
6,823 totaal bekeken
Geen reacties