Zoals je misschien hebt gemerkt, houdt de maan altijd hetzelfde gezicht naar de aarde gericht.
Zijn rotatiesnelheid is in feite gesynchroniseerd met zijn omwentelingssnelheid rond de aarde (de tijd die nodig is om een baan uit te voeren).
Met andere woorden, de maan draait zichzelf precies één keer om elke keer dat hij om de aarde draait.
Op dezelfde manier dat de massa van de maan de getijden in de oceanen van de aarde genereert (de zwaartekracht van de maan vervormt de oceanen in zijn richting), heeft de zwaartekracht van de aarde op de maan deze laatste 5 jaar vervormd miljarden jaren in een enigszins langwerpige vorm (zoals een ei of een overdreven rugbybal). De zwaartekrachten van de aarde oefenen een koppel uit waardoor de punt van de rugbybal erop gericht is.
Het is zeer onwaarschijnlijk dat de Maan bij toeval is gesynchroniseerd, het zou inderdaad een verrassend "toeval" zijn. Er wordt aangenomen dat de toestand van synchrone rotatie van de maan miljarden jaren geleden ontstond, toen de maan veel dichter bij de aarde stond, en daarom waren de getijdenkrachten veel sterker dan nu.
De zwaartekracht van de aarde handhaafde deze roterende toestand, hoewel andere zwaartekrachtinteracties ervoor zorgden dat de maan naar buiten bewoog naar zijn huidige baanradius.
De maan blijft 3,78 cm per jaar van de aarde af bewegen.
7,245 totaal bekeken
Geen reacties