Farah Viotty, directeur van de Franse Rode Kruis-vestigingen in Saint-Martin, en het Mobiele Sociale Interventieteam (EMIS) presenteerden vorige week de resultaten van de eerste cyclus van het project Zelfbeeld, binding en sociale integratie, waaraan ongeveer zestig deelnemers deelnamen .
In aanwezigheid van vertegenwoordigers van de Gemeenschap, de Staat, de ARS werd de Opal-kamer van het CCISM voor de gelegenheid versierd met het werk dat door gebruikers werd uitgevoerd naar aanleiding van de oproep voor projecten uit 2022 van DEETS met de titel Steun kwetsbare en verzwakte mensen in de context van voedselhulp 'Afstappen van de logica van hulp en op weg naar duurzame steun voor mensen'. Voor Farah Viotty, die eind januari helaas haar functie als directeur neerlegt, was het project bedoeld om te innoveren in de ondersteuning door het Rode Kruis, op een bredere manier en minder gericht op administratieve kwesties, vaak de toegangspoort tot ondersteuning . Het doel was meervoudig: het mobiliseren van de capaciteit en de autonomie van de deelnemers, teruggebracht naar een ruimtelijk-temporele realiteit, het herstellen van hun imago en hun zelfvertrouwen, het bestrijden van isolement en het bevorderen van mobiliteit, sociale en maatschappelijke integratie. Gebaseerd op een multidisciplinaire aanpak verwelkomde het project 60 deelnemers, 21 vrouwen en 39 mannen, die profiteerden van voedselhulp, omringd door het EMIS-team en externe professionele sprekers voor de volgende workshops: fotografie, sociaal-esthetiek (vooral populair bij heren), empowerment ( professionele coaching, knowhow/savoir-être), bordspellen (het creëren van sociale banden en respect voor de basisregels van het samenleven), psychomotriciteit (lichaamsbewustzijn en ontspanning) en tenslotte de workshop beeldende therapie omdat “benoemen, tekenen , is bestaan”. Cijfermatig gezien zal de actie “Zelfbeeld, sociale verbinding en integratie” 10 maanden hebben geduurd voor 47 workshops met een piek van activiteit afgelopen mei. Van alle workshops bereikte er slechts één het publiek niet: “Mensen kwamen en kwamen terug, ondanks dat ze moeilijk in een schema konden passen”, legt Farah Viotty uit. Voordat hij zijn certificaat van deelname ontving, net als de andere gebruikers, wilde Éric, 65 jaar oud, getuigen: “Ik slaap op straat, maar ik ben schoon, ik bedank al deze mensen die me hebben geholpen, het heeft me geholpen. heeft veel goeds gedaan en dat doet hij nu nog steeds.” Ultiem bewijs van de noodzaak van dit soort projecten dat waarden bepleit die essentieel zijn voor een verenigde samenleving. _Vx
1,476 totaal bekeken
Geen reacties