Al een jaar last van borstkanker, Ik word gevolgd door een geweldig team in Saint-Martin en zoals elke kankerpatiënt verloor ik mijn haar. De bijwerkingen die we hebben, maken ons kwetsbaarder, lelijker, anders, maar menselijker... Elke dag is een ingewikkeld gevecht en een ontmoeting op het strand maakte me kapot.
Ja, elke dag ga ik naar het strand van Orient Bay, ja, ik ben altijd ongeveer op dezelfde plek en bovenal ben ik in vrede met mezelf kijken naar de golven, blije toeristen en ik neem de tijd om op het zand te gaan liggen en kijk naar de horizon.
Behalve dat vanmorgen (let op: gisterochtend), een oude beau me benaderde om me lachend te vertellen dat ik een bord moest ophangen om mijn plaats elke dag op dezelfde plek te reserveren. Hij maakte van de gelegenheid gebruik om me te vragen wat voor soort kanker ik had toen ik reageerde op zijn nieuwsgierigheid "deze heer, ik weet alles", dacht vol humor door zijn gesprek te beëindigen door te specificeren: met de leeftijd wordt kanker minder agressief! Een klopje op mijn knieën en hij vertrok blij om een verhaal te hebben om zijn vrouw te vertellen.
En de perfecte heer met zijn perfecte zwempak en zijn perfecte vrouw (dezelfde leeftijd als ik), vervolgde hun wandeling die ze elke dag op hetzelfde tijdstip op dezelfde plek doen. Zoals ik.
Verontrustend, pijnlijk, het is tijd om perfecte, gezonde mensen te laten ontdekken dat kanker het lichaam doodt, langzaam doodt, dat niemand het recht heeft om te lachen om het ongeluk van anderen.
Ik heb alleen een boodschap voor die mensen die denken dat ze een nieuwsgierigheid of een laaglandhumor hebben. Zwijgen is goud!
Het was mijn tirade van de dag die me pijn deed. Morgen zal ik veel moed en tranen nodig hebben om terug te keren naar mijn golven die me genezen.
Kanker is een angstaanjagende en te weinig bekende ziekte. Wij zijn geen monsters. _MEVROUW
7,048 totaal bekeken
Geen reacties