Vraag aan Myriam Castinel, psycholoog in Sint Maarten
Voelen kinderen de paniek van hun ouders? Hoe moeten volwassenen zich tegenover hen gedragen? Hoe moeten we met ze praten?
Kinderen behoren tot de meest kwetsbare bevolkingsgroepen. Hoe ze in het algemeen een orkaan of ramp ervaren, hangt grotendeels af van de volwassenen om hen heen, maar ook van hun leeftijd.
Als de volwassenen om hem heen erin slagen hun eigen paniek te bedwingen en geruststellend en geruststellend zijn, zal het kind de doorgang van de orkaan anders ervaren.
Natuurlijk zal zijn leeftijd bijdragen aan begrip. Inderdaad, hoe kleiner het kind, hoe effectiever deze beschermende omgeving zal zijn. En als het kind groeit, verwerft het zijn eigen autonomie van fysieke ervaring.
Een kind heeft een gevoel van hulpeloosheid en hun kwetsbaarheid wordt vertienvoudigd, vooral wanneer ze hun ouders precies in deze paniek hebben gezien of gevoeld.
Hun paniek in de nasleep begrijpt dat hun scholen niet meer bestaan of kapot zijn, het huis, hun kamers en speelgoed. Alles waaruit hun universum bestaat.
Het belangrijkste achteraf, met kinderen van alle leeftijden, is erover te praten. Afhankelijk van de leeftijd zal het nodig zijn om de uitleg aan te passen, bijvoorbeeld over wat een orkaan is. Enkele zeer speelse kleine video's die we op het net kunnen vinden, leggen de weersmechanismen uit.
Maar het belangrijkste is om ze te bevrijden van hun angsten. Tekenen is een zeer effectieve manier om met hen te communiceren. Het verbindt gedachten en spraak zodat ze kunnen worden verlost van deze alomtegenwoordige dagelijkse symptomen.
Er zal een rouwwerk moeten worden verricht omdat er verschillende verliezen zijn geleden, zowel materieel, fysiek als emotioneel. Ons dagelijks leven is veranderd en er is een aanpassing om te implementeren. We moeten ons aanpassen aan de situatie.
Dit werk voor kinderen geldt ook voor volwassenen. Of ze nu in Saint-Martin zijn of elders.
Bron: www.soualigapost.com
6,673 totaal bekeken
Geen reacties