Vincent Berton: “Ik vind het jammer dat ik Saint-Martin verlaat”
Na bijna drie jaar als gedelegeerd prefect van Saint-Martin en Saint-Barthélemy bereidt Vincent Berton zich voor om het eiland te verlaten en zijn nieuwe taken in Corrèze op zich te nemen. Tussen beoordelingen, onafgemaakte projecten en een diepe verbondenheid met het gebied door, blikt hij terug op zijn tijd op de Noordelijke Eilanden en deelt hij zijn visie op de toekomst van Saint-Martin.
Hoe beoordeelt u uw drie jaar in de regio?
In drie jaar tijd heeft Saint-Martin veel veranderingen ondergaan. Toen ik aankwam, was het een andere wereld. Sindsdien is er weer sprake van een solide economische groei en is het toerisme weer bijna zo groot als vóór Irma.
De wederopbouw is gevorderd. Visueel gezien is Saint-Martin veranderd. Ook de samenwerking met Sint Maarten heeft zich ontwikkeld, met name door de grensovereenkomst, een historisch moment sinds het Verdrag van Concordia. Maar de meest zorgwekkende uitdaging blijft de integratie van jongeren.
Waar bent u als adjunct-prefect het meest trots op?
Ik zou het niet over trots hebben, maar over de tevredenheid dat we erin geslaagd zijn om ons te verenigen. Zonder samenwerking komt er niets vooruit. Het grensakkoord was nog lang niet rond. Het kostte veel moeite om een compromis te bereiken. De volledige prefectuur is ook een prestatie: het heeft tijd gekost, maar het was noodzakelijk.
Tot slot ligt het Living Museum, gesteund door Mélanie Dal Gobbo en Art For Science, mij bijzonder na aan het hart. Ik geloof sterk in inclusie door kunst en cultuur. Het is een project dat geïnspireerd is op de Angelsaksische aanpak en dat een echte impact heeft op jongeren.
Anderhalf jaar na uw vangst van functie hier, je zei dat De jeugd van Saint-Martin heeft niet door hoeveel aandacht u aan hen besteedt. Is dit
Nog steeds jouw bericht?
Ja, want jongeren hier worden blootgesteld aan veel gevaren: schooluitval, taal- en culturele problemen en bovenal de invloed van mensenhandelaren die hen naar het ergste lokken.
De boodschap die ik ze wil meegeven is dat ze in zichzelf moeten geloven en hun eigen pad moeten volgen. Dat is niet gemakkelijk, vooral niet als de omgeving je soms de verkeerde kant op duwt. Maar leven van mensenhandel is een doodlopende weg.
Om dit te voorkomen hebben we onthullers nodig: volwassenen die jongeren hun potentieel kunnen laten zien. Sommige leraren, begeleiders of kunstenaars zijn die spiegels die jongeren de kans geven zichzelf te ontdekken en in zichzelf te geloven.
Heb je spijt of berouw?
Het is jammer dat bepaalde projecten niet zijn afgerond, zoals het Action Logement-congres dat erg belangrijk is, de opening van de bestuurlijke en gerechtelijke stad van de staat of die van de Concordia-mediatheek.
Aan de andere kant heb ik er niet zoveel spijt van. Ik heb nog lang niet alles goed gedaan, de taak is erg belangrijk voor de staat in Saint-Martin. Maar ik heb veel op dit eiland gewerkt en mijn best gedaan. Wat mij overigens het meest frustreert, is de administratieve traagheid. We blijven niet lang op één positie zitten en veel projecten duren jaren om te voltooien. Met de komst van de nieuwe prefect Cyrille Le Vély zal er geen sprake zijn van een onderbreking, we beginnen niet bij nul. De prefectuur heeft 70 ambtenaren, de teams blijven op hun plaats.
“Azur, Vibrations, Horizon” waren de drie woorden die u koos om Saint-Martin in 2023 te beschrijven. En anno 2025?
Wij blijven bij dezelfde woorden. En ik zou er “Verdriet” aan toevoegen… om Saint-Martin te verlaten.
En “Energie”. Hier heerst een echte dynamiek, een verlangen om vooruit te komen, om dingen te laten gebeuren, ook als het ingewikkeld is. Saint-Martin is een groot speelterrein met een enorm potentieel, mits je op de lange termijn kunt plannen.
Je vliegt vandaag weg richting Corrèze, wat ga je houden van Saint-Martin?
Ik ga van mineraalblauw naar plantengroen. Dit zal een radicale verandering zijn!
Maar wat ik het meeste ga missen, zijn de mensen van Saint-Martin. Dit eiland heeft een ongelooflijke menselijke en culturele rijkdom. Ik was onder de indruk van de openheid naar de wereld, de unieke mix van Franstalige, Engelstalige en Spaanstalige culturen. Saint-Martin is een land van vermenging en uitwisseling, waar men op een zeer ontspannen en warme manier in het leven staat. Dit vertrek is moeilijk. Saint-Martin laat zijn sporen na, het dringt door tot je.
Het hele Faxinfo-team wenst prefect Vincent Berton veel succes in zijn nieuwe functie. dank u, bwe hebben wind, een heldere zee en zijn op weg naar nieuwe horizonten… _Vx
Geen reacties