Audrey Gil, directeur van ALEFPA-Le Manteau, territoriaal adviseur, voorzitter van de toewijzingscommissie voor ouderen en de Saint-Martin EHPAD, toont een onfeilbare toewijding.
Oorspronkelijk afkomstig uit Pau, in het zuidwesten van Frankrijk, volgde ze de studie Wetenschappen en Technieken van Fysieke en Sportieve Activiteiten (STAPS). Met een masterdiploma in aangepaste lichamelijke activiteit en een diploma gespecialiseerd onderwijzer op zak, ruilde Audrey Gil meer dan 15 jaar geleden de berglandschappen in om Guyana te ontdekken en werkte ze in een jeugdcentrum op zoek naar professionele integratie. Na een korte terugkeer naar het vasteland van Frankrijk zette ze haar koffers neer in Saint-Martin: “Ik begon een maand na de opening bij SESSAD (Special Education and Home Care Service, nvdr.), en ik bleef daar toen ik 7 jaar oud was. Dankzij de raad van bestuur heb ik mijn diploma behaald als directeur van een kleine structuur of afdelingshoofd (CAFERUIS), waardoor ik in 2015 toegang kreeg tot de functie van directeur bij Manteau de Saint-Martin”. Audrey's honger naar kennis is niet opgedroogd, maar sindsdien heeft ze een masteropleiding in het management van medisch-sociale instellingen afgerond, waarbij ze zich aangetrokken voelt tot participatief management.
De fusie en de verbintenis
Le Manteau, opgericht in 1998, fuseerde in 2021 met ALEFPA, de seculiere vereniging voor onderwijs, training, preventie en autonomie, die de kleine structuur de middelen geeft om haar ambities te verwezenlijken: “Door gehecht te zijn aan de ALEFPA kunnen we veel opener zijn, Ik blijf zelf directeur, maar ALEFPA geeft ons solide steun, ondersteuning om de budgetten die ik vind zo goed mogelijk te beheren en ondersteuning om te reageren op oproepen voor projecten, daarom zijn we erin geslaagd ons te ontwikkelen. Het is de perfecte samenwerking”. De lijst van ALEFPA-Le Manteau-maatregelen is lang en toch zo noodzakelijk in het gebied: “De visie van Le Manteau is om zich verder te ontwikkelen en actief te zijn voor de bevolking die het nodig heeft”, vertrouwt ons degene toe die ook de keuze heeft gemaakt om politiek betrokken raken: “Ik wil het doen, en betrokken blijven, het is belangrijk. Net zoals het kunnen richten van de behoeften van het gebied op het overheidsbeleid, het beschikken over expertise”.
De familie van bloed en hart
Om haar batterijen op te laden na eindeloze dagen herontdekt Audrey Gil haar passie voor sport, ondanks blessures uit het verleden, en vooral voor vrienden: “Ik vind het eigenlijk leuk om moe te zijn aan het einde van de week, het geeft energie, ook al klaagt mijn zoon vaak dat ik veel werk kavel. Maar hij steunt mij, hij begrijpt dat als je dingen wilt ontwikkelen, je moet werken maar ook van jezelf moet geven. We werken op menselijk niveau, er zijn mensen die ons meer raken dan anderen, het is niet mogelijk om de deur van het kantoor dicht te doen en alles daar achter te laten. Ik vind grote steun van mijn vrienden. Ik heb hier mijn gezin gebouwd, na al die jaren ben ik nog steeds zo gehecht aan Saint-Martin, het is mijn thuis geworden”.
Van individueel naar collectief
Audrey Gil staat net zo dicht bij haar medewerkers als bij de gebruikers en wil graag toegankelijk zijn: “Ik ben van het dagelijkse leven van het individu naar het collectieve gegaan, maar het is ook leuk om te zien hoe een project van start gaat en om te zien dat we veel mensen ondersteunen. Dat weerhoudt mij er niet van om eten te blijven serveren of naar activiteiten te gaan, de gebruikers hebben mij nodig.” Trots op haar team dat in anderhalf jaar tijd is gegroeid van 12 naar 23 medewerkers, heeft Audrey Gil de juiste balans gevonden: “Ze zijn dynamisch, ik heb echt een geweldig team met ieder zijn eigen persoonlijkheid, ik motiveer ze en ik vraag ze aan iedereen om veelzijdig te zijn door het goede voorbeeld te geven”.
De medaille…
Afgelopen juni benoemd tot Ridder in de Nationale Orde van Verdienste vanwege haar 18 jaar dienst in de sociale sector, steekt degene die vanaf haar 15e jongeren opleidde in volleybal haar trots niet onder stoelen of banken: “Trots dat mijn werk wordt erkend, geef ik van mijn persoon en dat de autoriteiten dit merken, daar word ik blij van. Het raakt mij echt, en het waardeert mij. Ik hou er niet zo van om naar voren gebracht te worden… Ik weet niet of discreet het woord is, maar ik ben bescheiden”.
Saint-Martin-jeugd
De boodschap van Audrey Gil voor de nieuwe generatie: “Heb altijd de motivatie om jezelf te trainen om vooruitgang te boeken, stop met beperkende overtuigingen en duw de deuren open om te zien wat erachter zit. Je moet de wil vinden, want ieder van ons heeft een kracht in zich waardoor hij kan gaan waar hij wil, in actie kan komen”.
Als Audrey Gil het spel speelde om zichzelf in drie woorden te beschrijven door te kiezen voor ‘sport, gevoelig en sociaal’, brachten haar reis en haar visie op het leven ons er uiteraard toe het bijvoeglijk naamwoord ‘inspirerend’ toe te voegen. _Vx
Geen reacties