Deze zomer publiceren we het portret van Saint-Martin-studenten die het eiland verlieten om te studeren.
• Voornaam : Layla
• Leeftijd: 20 jaar
• Onderzoek: 3Eme jaar van licentie
in strategie en bedrijfseconomie
• Woonplaats: Parijs
• Professionele ambitie: Financieel Ingenieur
Wat is je achtergrond ?
Oorspronkelijk afkomstig van het eiland Saint-Barthélemy, eindigen de onderwijskansen na de universiteit. Dus koos ik de stad Parijs om verder te gaan.
Toen ik 14 was en geen contact had in Frankrijk, ging ik naar de particuliere katholieke middelbare school Notre-Dame de Sion, de enige vestiging in Parijs die 7 dagen per week receptie bood. Alleen, ik wist niet waar ik aan begon. In eerste instantie was de culturele, ecologische en sociale schok van de hoofdstad, maar ook en vooral de schoolomgeving een grote teleurstelling! Een kwartier later word ik hier 'per vergissing' ontslagen en vervolgens weer opgenomen in het establishment. Zoveel omwentelingen. Ik verliet toen de stad Parijs, ging de rest van mijn tweede jaar (7e en 2e trimester) niet naar school om mijn middelbare school (eerste en laatste) af te maken in Guadeloupe, dichter bij mijn ouders en de omgeving waarin ik ben opgegroeid. Ik heb daar mijn wetenschappelijk baccalaureaat behaald, met als specialisatie ingenieurswetenschappen, cum laude.
Vastbesloten om de stad Parijs in een ander licht te ontdekken, besloot ik daar terug te keren om mijn studie voort te zetten. Ik ging toen naar een voorbereidende economische en handelswetenschappelijke klas (ECS) aan het Lycée Montaigne (Parijs 6), waar ik niet tot bloei kwam.
Vandaag, en gedurende drie jaar, bereid ik mijn licentie in management voor aan de Universiteit van La Sorbonne Paris 1 met het oog op een master in financiële engineering.
Hoe heb je de beslissing genomen om Saint-Barthélemy te verlaten om te studeren?
Bij gebrek aan andere mogelijkheden op het eiland Saint-Barthélemy. Maar ik ben er ook diep van overtuigd dat de jonge mensen van de twee eilanden ergens anders heen moeten om te zien wat er gebeurt, om uit hun bubbel te komen en de wereld al heel vroeg te ontdekken.
Wat was uw gevoel toen u Saint-Barthélemy verliet?
Ik verliet het eiland Saint-Barthélemy met een dorst om de wereld te ontdekken, met de wens om elders te zien wat er gebeurt. Maar ik verliet mijn eiland ook heel, zo niet misschien te naïef.
Heeft u problemen ondervonden? Zo ja, welke en hoe heb je ze overwonnen?
Nu 20 jaar oud, is het zes jaar geleden dat ik mijn kleine eiland verliet. In mijn latere jaren voelde ik me vaak alleen. Mijn ouders en ik moesten onze persoonlijke contacten gebruiken om gastgezinnen / borgstellers te vinden in Parijs en Guadeloupe.
In Guadeloupe werd ik inderdaad eerst ondergebracht door de directeur van een college, de voormalige directeur van het college van Saint Barthélemy, daarna werd ik ondergebracht met een paar gendarmes in de kazerne van gendarmerie de Baie Mahault, en ik woonden ook op kostschool, voordat we ons op mijn 16/17 klaar voelden om in mijn eentje een appartement te gaan betrekken.
Omdat je dat bent partij, wat is je dierbaarste herinnering?
Mijn dierbaarste herinnering was mijn terugkeer naar Parijs na mijn baccalaureaat, een stad die ik voor het eerst haatte toen ik de stad voor het eerst verliet op 15-jarige leeftijd.
Welk advies zou je geven aan afgestudeerden van de middelbare school die aarzelen om te vertrekken?
Ik zou ze zeggen dat dit een avontuur is dat moed vergt, maar ik zou ze zeggen om te gaan, om te nemen wat er ergens anders mee te nemen is, en komen terug naar hun eiland om hun kennis te brengen.
Ik zou ze vertellen dat ze soms zullen huilen, dat ze vaak naar huis willen komen, dat de kou en de grijsheid niet grappig zijn, dat mensen soms afwijzen wat niet zoals zij is, maar ik zou ze zeggen dat ze dat nooit doen. zullen betreuren dat ze vertrokken zijn, dat ze buitengewone ontmoetingen zullen hebben en vooral dat ze zullen beseffen hoe gelukkig ze zijn om op een eiland te wonen. (Soualigapost.com)
7,070 totaal bekeken
Geen reacties