Met voelbare emotie werd afgelopen vrijdag aan de Marigot Waterfront een herdenkingszuil ingehuldigd ter ere van de twaalf slachtoffers van het vliegtuigongeluk op 24 december 1972 nabij de luchthaven Princess Juliana.
De DHC-6 Twin Otter van Air Guadeloupe bevond zich op 24 december 1972 op de Pointe-à-Pitre/SXM-route (nachtvlucht) toen hij tijdens de naderingsfase in zee stortte nabij Princess Juliana International Airport. Er is geen lichaam gevonden en de oorzaak van de crash is nooit opgehelderd.
Vijftig jaar na deze verschrikkelijke tragedie op de avond van kerstavond die de families Saint-Martin en Guadeloupe in rouw achterliet, werd afgelopen vrijdag een herdenkingsstèle opgericht op de Piraten-rotonde nabij de Marigot-begraafplaats.
Deze plaats van meditatie volgt op het verzoek van Thierry Rogers, zoon van Roy Rogers die omkwam in het vliegtuig en Christian Champare, broer van Berno die ook zijn leven verloor tijdens de crash. Deze aanpak werd aangemoedigd door de president van de Collectiviteit, Louis Mussington.
De stèle waarop de namen van de twaalf vermiste personen zijn gegraveerd, werd vrijdagmiddag onthuld en ingehuldigd in aanwezigheid van de families van de slachtoffers, de gekozen functionarissen en de vertegenwoordiger van de prefectuur, Emilie Nohon, in afwezigheid van de prefect Vincent Berton in beweging. .
Emotionele toespraak van Thierry Rogers, zoon van Roy Rogers die verdween tijdens de crash
“In de nacht van 24 december 1972 vertrok een vliegtuig van Raizet airport met 12 passagiers aan boord op weg naar Juliana Sint Maarten airport. Een bestemming die ze nooit zullen bereiken. Er was weinig bewijs. Het wrak zelf en de lichamen zijn nooit gevonden, wat tot op de dag van vandaag een mysterie blijft.
Dromen verbrijzelen en families in verdriet en pijn achterlaten. En dit zowel in Guadeloupe als in Saint-Martin of in Europees Frankrijk.
Vandaag, na vijftig jaar, komen we samen om te herdenken wat een echte tragedie was op kerstavond.
Het proces duurde lang om de namen van de slachtoffers en officiële documenten te vinden. We hebben gevochten en zijn erin geslaagd om op één na alle families op te sporen. Niet iedereen kon vandaag aanwezig zijn. Desalniettemin zijn we allemaal verenigd om dit moment te delen waarop we allemaal hebben gewacht: de inhuldiging van de stèle van "de vlam van herinnering" als eerbetoon aan de slachtoffers.
Om mijn opmerkingen af te ronden, willen we namens de families oprecht de heer Louis Mussington, president van de Collectiviteit, en al diegenen bedanken zonder wie dit alles niet zou bestaan. Het heeft lang gewacht, maar door symbolisch eer te bewijzen, zorgen we ervoor dat onze dierbaren, ook al zullen ze altijd gemist worden, nooit vergeten zullen worden.
“Om te begrijpen wie we zijn, moeten we onze geschiedenis kennen…” _AF
6,640 totaal bekeken
Geen reacties